Ograniczenie karmień

Ostatnio zaczęłam się zastanawiać nad odstawieniem Bubinki od piersi. Nie chciałam jeszcze tego robić, ale zauważyłam, że robię się coraz bardziej zmęczona i nerwowa. Bardzo łatwo wyprowadzić mnie z równowagi, krzyczę, płaczę. Nie jest to dobre ani dla mnie ani dla otoczenia. Ciąża i karmienie to duże obciążenie dla organizmu a jeszcze muszę mieć siły do innych spraw. Szczególnie więc nocne karmienia mnie dobijały, bo chciałabym się wyspać. Do tego niedawno moje sutki zrobiły się okropnie wrażliwe. Już się cieszyłam, że nie jest tak jak w pierwszej ciąży, że jeszcze test nic nie pokazał a ja nie mogłam dotknąć piersi, bo tak bolały. Ale ta wrażliwość jednak przyszła, choć dopiero w 6 tygodniu ciąży, i sprawia, że karmienie nie jest już tak przyjemne. To wszystko dało mi do myślenia. Chciałabym karmić dłużej, może całą ciążę a potem tandem, ale w imię idei męczyć się nie będę.

Bogusia jest zakochana w cycusiach, więc trzeba podejść do sprawy bardzo delikatnie. Póki co odstawiam Bubę od nocnych karmień. Daję jej pierś do snu a potem dopiero rano. Jak się obudzi i chce cycy, to mówię, że cycusie śpią i mleczko będzie dopiero rano, że ja też jestem zmęczona i chcę spać. A teraz może się położyć obok mnie, przytulić misia, zamknąć oczka i spać. Zwykle jest płacz, ale bardzo krótko, potem jednak się kładzie i zasypia. Chyba rozumie. Na razie więc zostało karmienie poranne, wieczorne i do drzemki, choć to też nie zawsze, bo czasem nie śpi wcale w dzień a czasem zasypia inaczej (w aucie, w wózku, przy tacie, przy bajkach z dziadkiem albo na rękach babci).

Kiedyś pisałam, że moje minimum to dwa lata karmienia i w sobotę dobijemy do tej dwójki a co potem to się zobaczy. Póki co 2-3 karmienia na dobę mi odpowiadają, więc może jednak pociągniemy to dalej.