BLW i bałagan

Jedną z największych wątpliwości sceptyków BLW zaraz po problemie krztuszenia się i dławienia jest problem bałaganu przy jedzeniu. Nie ma co ukrywać, sześciomiesięczne niemowlę debiutując przy stole nie będzie potrafiło dłuższą chwilę siedzieć prosto, jeść czysto i pić bez wylewania. Roczniak też tego nie potrafi. Nawet kilkulatek będzie miał z tym problem. Dziecko prędzej czy później będzie musiało nauczyć się samoobsługi przy jedzeniu i tak czy siak będzie robiło bałagan zanim nie opanuje tej sztuki. Czy to będzie w wieku kilku miesięcy czy kilku lat, i tak Was to czeka.

Ja sama pamiętam, że w wieku przedszkolnym robiłam bałagan przy jedzeniu. Pamiętam, jak po zakończonym posiłku mama zawsze zlecała mnie i siostrze zabawę w kurki i musiałyśmy wydzióbywać okruszki z dywanu. Kiedy byłam już w szkole średniej a moja najmłodsza siostra była przedszkolakiem, miałam okazję przypomnieć sobie jak to było. Siostra jadła całą sobą. Jedzenie jakoś zawsze nie mieściło się w talerzu i lądowało na stole, krześle, pod stołem. Napoje nagminnie były rozlewane na obrus i ubranie. A po skończonej biesiadzie odbywała się znana mi już zabawa w kurki. Teraz przerabiam to samo z Bogusią. Tyle, że na razie w kurki bawię się ja.

Bałagan przy nauce samodzielnego jedzenia jest nie do ominięcia. Przy BLW po prostu pojawia się wcześniej, ale dzięki temu, że dziecko ma możliwość częstego trenowania techniki jedzenia, szybko opanowuje tę umiejętność. Jest wiele sposobów na to, by ograniczyć skutki rozrzucania jedzenia. Nie bez znaczenia jest proste krzesełko do karmienia, które łatwo wyczyścić. By ochronić podłogę, można rozłożyć pod krzesełkiem zmywalną matę, ceratę lub zwykłe gazety, które po prostu wyrzucamy po skończonym posiłku. Dla ochrony ubranka przydaje się duży śliniak z rękawami i kieszonką, do której wpadają kawałki jedzenia. W bardzo ciepłe dni dziecko może siedzieć przy stole w samej pieluszce.

Kiedy Bubinka zaczynała poznawać nowe smaki, bardzo dużo rozrzucała dookoła. Wtedy było to raczej przypadkowe. Kilka miesięcy później był taki czas, że jedzenie prawie wcale nie lądowało na podłodze. Teraz znów trochę rozrzuca i wyraźnie robi to świadomie. Kiedy już nie chce jeść, zaczyna eksperymentować. Z cwaną miną upuszcza kawałki na podłogę, albo wręcz rzuca nimi z rozmachem. Przewraca miskę do góry nogami i wylewa zawartość kubka nierzadko na siebie. Później zastyga w bezruchu zaskoczona uczuciem wilgoci na ubraniu. Ja się tym nie przejmuję, bo wiem, że to też ważny etap rozwoju. A posprzątać, umyć córkę i ją przebrać nie jest ciężko.